گل، بر من و جوانی من گریه می کند
بلبل به خسته جانی من گریه می کند

از بس که هست غم به دلم، جای آه نیست
مهمان به میزبانی من گریه می کند

از پا فتاده پا و ز کار اوفتاده دست
بازو به ناتوانی من گریه می کند

گل های من هنوز شکوفا نگشته اند
شبنم به باغبانی من گریه می کند

در هر قدم نشینم و خیزم میان راه
پیری، بر این جوانی من گریه می کند

گردون، که خود کمان شده، با چشم ابرها
بر قامت کمانی من گریه می کند

این آبشار نیست که ریزد، که چشم کوه
بر چهره ی خزانی من گریه می کند

فردا مدینه نشنود آوای گریه ام
بر مرگ ناگهانی من گریه می کند