م«قَدْر» کلمه ای عربی به معنای اندازه، تقدیر و سرنوشت است.[۱] درباره اینکه چرا این شب را «قدر» نامیده اند، دلایلی ذکر شده است:

عده ای می گویند: چون مقدرات انسان ها و اندازه و قدر رویدادهای سال، در این شب تعیین می شود، آن را شب قدر می نامند.[۲]
گروهی معتقدند اگر کسی این شب را احیا بدارد، صاحب قدر و منزلت می شود.[۳]
گروهی دیگر نیز می گویند: علت نامگذاری، شرافت و قدر والای این شب است.[۴]

از شب قدر به نام های «لیله العظمه» و «لیله الشرف» نیز یاد شده است.[۵]

پی نوشت:

۱٫شاکر، «شبی برتر از هزار ماه»، ص۴۸٫
۲٫طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۲۰، ص۵۶۱٫
۳٫قدمیاری، «شب قدر در غزلیات حافظ»، ص۱۸۰٫
۴٫مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۵ش، ج۲۷، ص۱۸۸٫
۵٫مجیدی خامنه، «شبهای قدر در ایران»، ص۱٫
۶٫تربتی، «همراه با معصومان در شب قدر»، ص۳۳٫